We waren zo lekker op weg met Tis Hier Geen Hotel: lezingen, voorstellingen, mooie samenwerkingen in het vat. Maar toen kwam de crisis en in de tussentijd gingen onze bezoekcijfers sky-high. Dit is wat we hebben gedaan.
Met onze community Tis Hier Geen Hotel tikten we afgelopen week de 650.000 unieke bezoekers per maand aan. Mijn collega Saskia Smith en ik dronken er -op afstand- een klein glaasje champagne op. Dat ongekend hoge aantal bezoekers was immers iets om te vieren, nietwaar? Nou ja, niet als je bedenkt dat er uit die 650.000 bezoekers (bijna) geen inkomsten komen.
Tis Hier Geen Hotel is al een paar jaar erg succesvol als internetcommunity voor ouders van kinderen in de puberleeftijd. Iedere dag trakteren wij onze lezers een keer of vier via facebook en instagram op grappige content als steuntje in de rug voor ouders die worstelen met de moodswings, eetlust en chaos die pubers veroorzaken.
We begonnen in 2017 met het maken van aansprekende content en groeiden hard. We dachten daar met de drijvende sales-kracht van Snippet Media- flink wat inkomsten uit te halen. Dat gebeurde zeker, maar het bracht ons niet genoeg om daar twee salarissen of mooie freelancer-fees uit te halen. Ook in de markt werd steeds meer duidelijk dat je van content alleen niet kunt leven. Kijk bijvoorbeeld naar Vice dat in de problemen kwam en hoeveel moeite kranten hebben om hun online content te kapitaliseren.
Lezingen=
Maar er is meer dan stukjes schrijven. In de tussentijd werden wij naar aanleiding van ons boek steeds vaker gevraagd om lezingen te geven. We zagen hierin een mooie aanvulling op onze online activiteiten. Zodoende stonden wij vanaf 2019 voor groepen ouders op middelbare scholen en bijvoorbeeld voor de professionals van het Nederlands Jeugd Instituut te vertellen over ‘De puberteit vanuit het perspectief van de ouders’. Doodeng in het begin, maar na een presentatie-cursus en het steeds verder bijslijpen van onze lezing ging het steeds beter. Tot aan de zomervakantie 2020 was de lezingen-agenda dan ook bomvol en we hadden zelfs al boekingen binnen voor 2021.
En dan was er nog die geweldige theatervoorstelling Tis Hier Geen Hotel. Weliswaar spelen en schreven wij die niet zelf, maar het was wel ons iedee om Tis Hier Geen Hotel naar het theater te brengen. Bovendien jaagde ons platform de kaartverkoop voor de voorstellingen aan. De voorstelling levert ons dan ook opbrengst op in de vorm van royalties. De voorstelling draaide ook als een tierelier. De reprise was voor het volgende seizoen verkocht aan de theaters.
Gratis content
De website -met gratis content- diende hierdoor steeds meer als platform voor de kaartverkoop voor de voorstelling, boeken van de lezingen en -niet te vergeten- de verkoop van ons boek. Met de -incidentele- samenwerkingen met sponsors, werd dit ons haalbare, hybride verdienmodel, waar we ook nog veel plezier aan beleefden.
Goed.
En toen werd het crisis en kwamen er geen lezingen en voorstellingen meer. En ook geen adverteerders.
Eerst zeiden we tegen elkaar dat we maar moesten proberen om ons van onze beste kant te laten zien, zodat we aantrekkelijk zouden blijven voor sponsors en adverteerders. En om te zorgen dat -als alles weer open zou gaan- scholen weer terug zouden komen om te boeken en Hanneke, Ellen en Dianne onze voorstelling weer zouden spelen. Dat is een tijdje vol te houden. Maar voor niks werken dat doen mensen met een… hobby. En dat was niet de bedoeling? Wij schrijven (presenteren en produceren) tenslotte voor ons brood.
Maar wat dan? Minderen? Stoppen? Dat laatste was totaal geen optie. Want in de tussentijd stegen onze bezoekcijfers tot ongekende hoogten. Laatst dus tot 650.000 per maand. De ouders van pubers wisten ons steeds beter en steeds meer te vinden. Konden we die niet iets vragen?
We hadden wel vaker gedacht om onze content achter een betaalmuur te gooien, en ook vormen als premium content waren ooit de revue gepasseerd. Maar juist omdat we het ook zien als onze missie om ouders door de misschien wel heftigste periode van hun ouderschap heen te slepen, vinden we dat de content gratis moet blijven.
Dus zo kwamen we op het idee om te beginnen met het vragen van donaties aan de lezers: vrijwillig, als een blijk van waardering achteraf. Wel spannend: want doneren doe je aan een goed doel, of aan de kerk, toch niet aan een website?
Donaties
Die donatiemogelijkheid fixen is trouwens niet zo’n heel groot probleem, dankzij het betaalsysteem Mollie (als je dat ook wilt voor je site, bel maar) en het onvolprezen WordPress. Een facebookpost en oproep om te doneren onderaan elke post deden de rest. En tot onze vreugde kwam er een stroom(pje) geld op gang: grote en kleine betalingen, vaak vergezeld van heel fijne complimenten.
Het geeft ons weer lucht en moed om door te gaan en om te profiteren van die sky-high bezoekcijfers. Want hoe meer mensen onze donatie-boodschap zien, hoe meer er geneigd zijn geld te geven. En het heeft ons ook doen beseffen dat we als online medium heel veel moeite doen om een band op te bouwen met onze lezers, om te zorgen dat we aantrekkelijk blijven voor sponsors en adverteerders. Maar dat we die lezers zelf eigenlijk een beetje waren vergeten. Want in de worsteling om boven te blijven als media, hebben we vooral hen nodig om boven te blijven. En de adverteerders natuurlijk, en de scholen en de theaterbezoekers.
Hier lees je wat wij onze lezers hebben gevraagd.
